مهرنوش

شدیدا این جا جایت خالیست 

هروقت چشمم به صندلی خالیت می افتد درس را فراموش می کنم (این متینه هم که اورده گذاشتش جلو چشم من)

کلاسورم دلتنگ سر مبارکته (مطمئناً کلاسورتو هم دلتنگ سر منه)

ارنج دستم بی خانمانه 

دسته صندلیت را نمی توانم واژگون کنم تا خودکارات بریزه و تو هم بخوای دو موزاییک دورتر شوی

مغزم نگران 124000 تاست

گوشم منتظر شنیدن «صدا نده» است

وبلاگم منتظر نظر خصوصیاته

دل تنگ بی شعور گفتناتم

  زودِزود خوشحال و سلامت برگرد،ما همه این جا منتظرت هستیم.