رها

غیبت طولانی مدتم شاید قطع بودن نت نباشه، شاید فقط بهانه بوده ،بهانه ای برای خلوت کردن ،خلوت کردن باخودم.

ولی زمان خوبی بود، بالاخره تکلیفم با اسطورم معلوم شد، بالاخره یکی بهم یاد آور شد: اون چیزی که تو ازش ساختی با اون چیزی که هست دو عالم فاصله است ،همه ی عیب ها و خطاهاشو توجیح کردی که بی اسطوره نمونی.

گفته بودم حرف حق تلخ ولی این یکی مث یه خنجر رگ این عشقو زد (عشق که چی بگم جفنگ)

خلاصه که دیگه راحتم و خلاص و البته بدون اسطوره